Δεν θυμάμαι πότε ακριβώς ξεκίνησε, απλώς συνέβη, όπως συνέβη στους περισσότερους: να μετράμε το καλοκαίρι με παγωτά και μπάνια. Σε αντίθεση με τα μπάνια, τα οποία ήταν υπόθεση για το δεύτερο μισό του καλοκαιριού, τα παγωτά κυριαρχούσαν από τις πρώτες κιόλας ζεστές μέρες. Και πώς να μην κυριαρχούσαν, όταν στα μέρη μας είχαμε κάτι που στα μάτια μας έμοιαζε πιο πολύτιμο και από την πιο χρυσαφένια παραλία των Κυκλάδων: τη βιτρίνα στα «Παγωτά δωδώνη», η οποία δεν συγκρινόταν με όσα βρίσκαμε στα ψυγεία των περιπτέρων,
