Να συμφωνήσουμε όλοι στο εξής. Υπάρχει κάτι το εξόχως εκνευριστικό, συχνά και άβολο-αμήχανο, όταν μπαίνεις στο μετρό και τα πράγματα δεν τσουλάνε με τη ροή που πρέπει, όπως τα έχεις συνηθίσει.
Το να ανοιγοκλείνουν οι πόρτες και να μη ξεκινάει το τρένο, για παράδειγμα (και να ‘ναι καλοκαίρι να ‘σαι όρθιος, στριμωγμένος, σε αυτούς τους πρώτους συρμούς πορτοκαλί απόχρωσης που για κάποιο διεστραμμένο λόγο δεν είχαν air condition – δεν περιγράφω άλλο). ‘Η το να σου μπλοκάρει το εισιτήριο,
