Κάποια βράδια είναι φτιαγμένα από σιωπές, βαρύ το σκοτάδι, γεμάτο από όσα φοβόμαστε να παραδεχτούμε. Δεν κρύβονται πίσω από τις μάσκες που φοράμε τις υπόλοιπες ώρες της μέρας, εκείνες που μας προστατεύουν από την αλήθεια. Είναι οι στιγμές που τα ψέματα που λέμε στον εαυτό μας πέφτουν αργά, σαν τις στάλες της βροχής που χτυπούν στα τζάμια, και μένουμε να κοιτάμε το πρόσωπό μας στον καθρέφτη, άδειοι. Ξυπνάς ξαφνικά, και ξέρεις πως αυτή τη νύχτα δεν θα βρεις παρηγοριά πουθενά.
