Μία (ψευδ)αίσθηση, επίμονη όσο και όμορφη, πως δεν είσαι απλώς θεατής, αλλά το βιώνεις. Βοηθάει ότι ο χώρος του Θεάτρου Ψυρρή είναι σχετικά μικρός, κάτι που δημιουργεί μεγάλη αμεσότητα, ειδικά αν κάθεσαι σε πιο μπροστινές θέσεις. Ενόσω παρακολουθείς τους Ήρωες της Ελένης Γκασούκα ζεις την εμπειρία σαν ένας από τα μέλη του θιάσου. Δεν μπορείς να εξηγήσεις πώς ακριβώς συμβαίνει η «μαγεία», αλλά φεύγοντας το έχεις εισπράξει ψυχικά – πολύτιμο.
Πρόκειται για μια παράσταση που μας έρχεται από το παρελθόν με μια ανανεωμένη ματιά.
