Η χορεύτρια και ηθοποιός Μαρτίνα Ντιάνκοβα (Martina Kosta Diankova) σε έναν παραληρηματικό χορευτικό μονόλογο ακροβατεί ανάμεσα στο stand-up comedy και την φαρσοκωμωδία, για να αγγίξει τελικά τα όρια της τραγωδίας. Κάτι που ξεκινά σαν ένα ξέγνοιαστο παιχνίδι, καταλήγει στη βαθύτερη υπαρξιακή αγωνία όλων των καλλιτεχνών (χορευτών, ηθοποιών, συγγραφέων, εικαστικών) που δεν είναι άλλη από μια απλή ερώτηση: «Αξίζω;»
«Έχεις οντισιόν; Έχω οντισιόν. Έχεις πιθανότητες;» Μια χορεύτρια, που βιοπορίζεται διδάσκοντας χορό σε παιδιά, προβληματίζεται για την καριέρα της,
