Μερικές μέρες είναι τραγικές. Σαν μια αίσθηση του κάπως έτσι πρέπει να μοιάζει η κόλαση. Που σε κάνουν να νιώθεις πως η ίδια ζωή σε οδηγεί στην παραίτηση. Αυτές τις μέρες, όταν όλα πάνε στραβά, πάνε πραγματικά στραβά. Από το να χάσεις το μετρό, να χάσεις το κινητό, να φύγεις χωρίς πορτοφόλι, να καθυστερήσεις στη δουλειά, να φας κατσάδιασμα στη δουλειά, να σου ακυρώσουν ένα ραντεβού που περίμενες δια καώς, να έρθει κρύος ο καφές που παρήγγειλες, να, να. Η λίστα είναι ατελείωτη.
