Το «Φωτιά στα Σαββατόβραδα» της Άντζελας Δημητρίου δεν είναι απλώς μια καλλιτεχνική έκφραση. Οι στίχοι του Μάνου Κουφιανάκη και η μουσική του Γιώργου Γεωργόπουλου αποτελούν μια κοινωνιολογική μαρτυρία για τις αντιφάσεις, τις πιέσεις και τις ανεκπλήρωτες προσδοκίες που ενυπάρχουν στην ελληνική κοινωνία της δεκαετίας του 1980.
Στο επίκεντρο του τραγουδιού βρίσκεται το Σαββατόβραδο, μια ιερή μέρα κοινωνικής συνεύρεσης για τους Έλληνες. Η βραδιά αυτή, παραδοσιακά συνδεδεμένη με γλέντι και εκτόνωση, αναπαριστά τις συλλογικές ανάγκες της κοινότητας για χαρά,
