Η Φένια Παπαδόδημα άφησε το Παρίσι για τον Παπαδιαμάντη και τον Όμηρο

Από τον Σηκουάνα, βρέθηκε στα βρόμικα ποτάμια της εν Ελλάδι τέχνης: με όλα τα ζόρια, τις χαρές και τα πάθη. Αυτό δεν χρειάζεται να το πει η ίδια. Κάθε φορά που την βλέπω στη σκηνή, παρατηρώ την μετάβαση αυτή, έχει μια υγρασία η ψυχή της Φένιας Παπαδόδημα που προδίδεται ίσως από τα μάτια. Καταπιάνεται με θέατρο και μουσική, αλλάζει ρόλους και χώρους, αλλά ποτέ χούγια. Θέλει να επικοινωνεί την ομορφιά, μέσα από την ομορφιά. Αυτή τη χρονιά, συνεχίζει την επί σκηνής συνομιλία της με ένα ελάχιστα γνωστό διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη,

Διαβάστε περισσότερα