Πέντε χρόνια πριν. Ιούνιος του 2019. Πηγαίνω για ακόμη μια ταινία στο Cine Paris. Αξία ανεκτίμητη για πολλούς λόγους, κυρίως για την υπέροχη θέα με την φωτισμένη Ακρόπολη, που «ντύνεται» με το ηλιοβασίλεμα και που σε κάνει να σκέφτεσαι πως για κάτι τέτοια η Αθήνα είναι υπέροχη. Η ταινία είναι ένα έργο της Άγκαθα Κρίστι, από τις αγαπημένες μου. Είμαι με τη φίλη μου, έχουμε πάρει από μία μπίρα η κάθε μία, ο κόσμος δεν είναι πολύς. Η θερμοκρασία είναι καλή,
