Το περιμέναμε και αυτό τα λέει όλα. Στις μεταξύ μας συζητήσεις, σαν μια βαθιά εσωτερική ανησυχία. Κάπου θα έσκαγε το κακό, κάπου θα μας έκαιγε η φωτιά. Και αυτό το καλοκαίρι. Όχι επειδή είμαστε μάντεις κακών ή κάτι τέτοιο. Αλλά και απλά επειδή ξέρουμε. Πού ζούμε, πως από τύχη ζούμε.
Και από τη στιγμή που το πράγμα ξέφυγε όλα τα υπόλοιπα ήταν ακριβώς όπως τα μάθαμε, όπως τα ξέρουμε. Αξύριστοι και με βαριά μάτια επιτελικοί (πότε πρόλαβαν άραγε σε 1 μέρα),
