Με τον Άντι Μάρεϊ μπορούσες πάντα να ταυτιστείς. Όχι προφανώς επειδή ήταν εύκολα όσα κατάφερε, πέτυχε – πώς να τολμήσεις να ισχυριστείς κάτι τέτοιο για το top level ενός αθλήματος όπως το τένις; Απλά ήταν πάντα πιο γήινος, πιο ανθρώπινος και προσιτός από τους (σαν) εξωγήινους Ρότζερ Φέντερερ, Ραφαέλ Ναδάλ και Νόβακ Τζόκοβιτς. Στην πραγματικότητα, σε ξεγελούσε πως ήταν «ένας από μας». Μην θολώνει η οικεία του φιγούρα τη ματιά μας: Μιλάμε επίσης για έναν της αφρόκρεμας, του «μια στο τόσο».
