Είναι μια μέρα που χωρίζει το μήνα στα δύο. Που ορίζει το πριν και το μετά της αναμονής. Το τέλος της λήθης. Είναι τόσο διαφορετικά, τόσα πολλά πράγματα για τον καθένα μας. Για τον Γιάννη Ρίτσο ήταν επίσης σημαντική. Το “Όνειρο Καλοκαιρινού Μεσημεριού” είναι ένα από τα πιο “καλοκαιρινά” αλλά και “ζωντανά”, γεμάτα εικόνες ποιήματα του μεγάλου μας ποιητή. Και το πιο ταιριαστό απ’ όλα του για τον Δεκαπενταύγουστο.
Ο τίτλος φέρνει στο νου το «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας» του Σαίξπηρ,
