Υπάρχουν μερικές ταινίες που δεν τις πιάνεις με την πρώτη. Όχι επειδή δεν σου… κόβει ή κάτι τέτοιο. Μακριά από εμάς τέτοιες «δηθενιές». Στην πραγματικότητα, είναι τόσο σύνθετο το νόημα, τόσο πρωτοποριακό το περιεχόμενο και τόσο γρήγοροι ή διαφορετικοί οι ρυθμοί που χρειάζεσαι και μια δεύτερη ανάγνωση. Το ίδιο ισχύει και για ταινίες που ήταν τόσο «τι έγινε ρε παιδιά;» η κατάληξη, ώστε θες να τις ξαναδείς μετά για τις λεπτομέρειες που δεν είχες εντοπίσει και μόνο η κατοπινή γνώση σου αποκαλύπτει στην ολότητά τους.
