Το σινεμά δεν είναι απλώς μια έξοδος, είναι διαδικασία, για κάποιους δε, φτάνει ενίοτε στα όρια της μυσταγωγίας. Στη σκοτεινή αίθουσα, ή στο θερινό τώρα που θα πάρει να καλοκαιριάζει (κι άλλο), για όσο κρατάει η ταινία, είσαι εσύ και η οθόνη. Μακριά από έγνοιες, ανησυχίες και τα συναφή. Είσαι εκείνος ο άνθρωπος που μαθαίνεις πως ανοίγει ξανά το Cine Paris και χαίρεσαι ολάκερος. Γιατί ξέρεις, γιατί νιώθεις.
Σκέψου το όμως, όσο ευχάριστο κι αν δεν είναι: Ενώ είσαι στα ωραία σου,
