Γράφει ο Γιώργος Κτενάς
Στη σαγήνη της παρουσίας του χρόνου που είναι αδρός, πλουσιοπάροχος, αφέθηκε η Βιρτζίνια Γουλφ στον Ορλάντο της, ανακατατάσσοντας τον χώρο, το φύλο, τον χρόνο. Η παρουσία “εκείνου” στην αρχή του κειμένου μετατράπηκε στη συνέχεια σε “εκείνη”, σε μια διάρκεια που αφορά τρεις αιώνες – με αυτόν τον τρόπο υπάρχει απελευθέρωση από τα δεσμά του χώρου, του φύλου και του χρόνου. Πρόκειται για εναντίωση στην αναπαράσταση της πραγματικότητας, για μια νέα πραγματικότητα καλύτερα.
