Ένα ύστατο «ευχαριστώ» στον Τομ Ρόμπινς, τον «πιο επικίνδυνο συγγραφέα του κόσμου»

Ήταν κάποιο βράδυ Παρασκευής του Δεκέμβρη του 1997, όταν η Πέπη και η Αναστασία, ήρθαν στο μπαρ έχοντας από ένα βιβλίο στην τσάντα τους. Το ένα ήταν το Άρωμα του Ονείρου, το άλλο Ο Τρυποκάρυδος. Και τα δύο του Τομ Ρόμπινς. Δεν χρειάστηκε να διαβάσω περισσότερο από την πρώτη σελίδα για να είμαι σίγουρος πως βρήκα έναν αγαπημένο συγγραφέα.

Το παραπάνω περιστατικό επιβεβαιώνει τη θεωρία μου: Υπάρχουν κάποιοι συμπαντικοί, άγραφοι…