Σπουδαίος, στα όρια του θρύλου, προπονητής ο σερ Άλεξ Φέργκιουσον, αλλά ένα «θεματάκι» με τα νεύρα του ενίοτε το είχε. Σε χρόνο dt μπορούσε να γίνει κατακόκκινος από θυμό, μασώντας με μανία την τσίχλα-σήμα κατατεθέν του.
Παροιμιώδες το περίφημο «πιστολάκι», ήτοι οι οργισμένες ομιλίες του στα αποδυτήρια στις οποίες φώναζε τόσο πολύ ώστε είχαν παρομοιάσει τη δύναμη της φωνής του με το γνωστό μας σεσουάρ. Ήταν, δηλαδή, σαν να στέγνωνε τα…
