ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΛΕΚΚΟΥ*
Κάθε φορά που ένα περιστατικό ακραίας βίας (στο κοινωνικό ή σχολικό περιβάλλον) βλέπει το φως της δημοσιότητας, συνήθως αυτό συνοδεύεται από την διαπίστωση για το συγκλονισμό της κοινωνίας. Αντιμετωπίζεται σαν κάτι το πρωτοφανές και το ακολουθούν πύρινοι λόγοι για την αντιμετώπισή του. Στη συνέχεια ξεχνιέται, μέχρι κάποιο άλλο περιστατικό να επαναφέρει την συνθήκη αυτή στην επικαιρότητα.
Η εκπαίδευση, εκτός από εκκολαπτήριο σκέψης, έρευνας, καινοτομίας, πειραματισμού, γνώσης, δεξιοτήτων και αξιών είναι και συγκοινωνόν δοχείο της παθολογίας που επικρατεί στην ευρύτερη κοινωνία.
