ΤΟΥ ΜΑΝΟΛΗ ΣΟΒΟΛΟΥ*
«Δάσκαλε, κόπιασε απόψε να κάνουμε παρέα…». Σχεδόν κάθε βράδυ, 40 χρόνια πριν, άκουγα αυτή την όμορφη φράση, από τους ευγενικούς και φιλόξενους κατοίκους της Κρυόβρυσης Λακωνίας – γονείς των μαθητών μου – στο μονοθέσιο Δημοτικό Σχολείο του χωριού που πρωτοδιορίστηκα.
Ήταν τέτοιες μέρες και το λεωφορείο της γραμμής προς Νεάπολη, με είχε αφήσει στον κεντρικό δρόμο μέσα στο μεσημέρι. Συνέχισα περπατώντας 2,5 χιλιόμετρα χωματόδρομο, ανηφορίζοντας στην πλαγιά του βουνού, για να φτάσω στο χωριό.
