Πως φτάσαμε από το «Γιου αρ μπιούτιφουλ», το «άι λοβ γιου», και το θρυλικό «χαβ-γιου-γουέδερ (!)-φορ-ε-κόφι;» στο ηλεκτρονικό καμάκι; Θυμάστε εκείνους τους καλοστεκούμενους νέους, με μουστάκι (προαιρετικό, για να δείχνουν πιο «χαλαροί»), χαίτη και πουκάμισο κουμπωμένο μετά το 4ο κουμπί; Χρυσός σταυρός, φυσικά, ανάμεσα στο δασύτριχο στήθος, εκεί που το «σέξι» συναντάει το «παναήριν»; Και εκείνο το βλέμμα; Σαν «μυστικός πράκτορας» και «γατόπαρδος που αναστενάζει για την αποτυχία του Netflix»
Αυτές οι σκηνές, με λίγο ήλιο, λίγο αλάτι και πολύ…καμάκι,
