Κανείς δεν υποπτεύεται τα απτά
Εκείνη την καταχνιά που αξημέρωτα
στα πρόσωπα κατακάθεται
και γεμίζει τους πόρους
σε σκοτεινές διαδρομές εντός
της σάρκας.
Ξημέρωμα στο ξημέρωμα
Εκμαγεία γίνονται
τα πρόσωπα
Κανείς δεν κατηγορεί
τα ορατά
Εκείνη την υγρασία
που μουδιάζει τα δάχτυλα
Αυτήν που κάτω από τα βλέφαρα
παγώνει.
Ξημέρωμα στο ξημέρωμα
Νεκρικά προσωπεία
περιφέρονται
Κανείς την ανάσα δεν αρνείται
Εκείνη την ισχνή γκρίζα λωρίδα
που τον ουρανό χαράζει
το βλέμμα ορίζει
σε συριγμό το πλάθει.
