Υμνώ τον εαυτό μου και τραγουδώ τον εαυτό μου,
Και ό,τι παραδέχομαι κι εσύ θα το παραδεχτείς,
Γιατί κάθε μόριο που μου ανήκει ανήκει και σ’ εσένα.
Αφήνομαι νωχελικά και προσκαλώ την ψυχή μου,
Γέρνω νωχελικά παρατηρώντας ένα βλαστάρι χλόης καλοκαιρινής.
Η γλώσσα μου, κάθε μόριο από το αίμα μου είναι φτιαγμένα από το
χώμα αυτό, από τον αέρα αυτό,
Γεννημένος εδώ από γονείς γεννημένους εδώ, όπως και οι γονείς τους,
όπως και οι γονείς των γονιών τους,
