Βγαίνει σε μαύρο
και σε μπλε, σε αόριστο
μπεζ. Σε κόκκινο κι επιτροπεύει τη ζωή μου.
Κάθεται σαν αυστηρή
γεροντοκόρη θεία
καρφωμένο ανάμεσα στις ανάγκες μου
και στο καθήκον.Κεντά τη μέρα, με βελονάκι πλέκει
των άλλων τις ζωές
σε λεπτολόγες διευθετήσεις,
αγνοώντας με,
απασχολημένο με το στρίφωμα
χρονοβόρων ζητημάτων αγνώστων ή
με το μπάλωμα των φθαρμένων ονείρων
των γειτόνων μου.
Απ’ τη Δευτέρα, της εβδομάδας την αρχή,
