Γράφει η Γιώτα Χατζηκώστα
«Παπά, τι εν τούτο το κλειδί τζαι εν πάντα κρεμασμένο δαμέ; Ποια πόρτα ανοίγει;» Ρώτησα τον παπά μου πολλές φορές, αλλά δεν έπιανα απάντηση. Δεν σταμάτησα. Τον ρώτησα ξανά. «Παπά ρωτώ σε τόσα χρόνια. Ποιάς πόρτας εν τούτο το κλειδί; Να το φύω αν δεν το θέλεις να κρεμμάσω τα δικά μου», λαλώ του…
«Ούτε να το σκεφτείς. Εν το κλειδί του σπιθκιού μας. Όι να το χάσεις!» απάντησε μου σε έντονο ύφος τζαι έδισε τζαι το φρύδι.
