γράφει η Ανθή Ερμογένους*
Προσπάθησε να κάνει τα παιδιά του «αντιφά», με κριτική σκέψη μου έλεγε ένας φίλος. Συμφωνήσαμε πως οι αντιλήψεις των παιδιών είναι επίκτητες. Συμφωνήσαμε πόσο βαρύ είναι να τα απαλλάξεις από άριες υπεροψίες.
Όταν η Βερόνικα, η κόρη της αδερφής μου ήταν έξι, την πήραμε Παρίσι. Στο πολυπολιτισμικό Παρίσι. Με τους μαύρους, τους άσπρους, τους περίεργους καλλιτέχνες, τις γυναίκες που ξυρίζουν κεφάλι. Ένα παιδί που μεγαλώναμε σχολαστικά με κάμποσες μανιέρες για να μας βγει άνθρωπος.
