Απελπισία δε θα νιώσεις
όσο τ’ αστέρια σαν μικρές φωτιές
καίνε τις νύχτες.
Όσο το βράδυ ήσυχα απλώνει τη δροσιά του
κι η λάμψη του ήλιου χρυσίζει το πρωί.
Απελπισία δε θα νιώσεις-
ακόμα κι αν τα δάκρια
κυλήσουνε ποτάμια.
Μήπως αυτοί που στη ζωή σου
πιο πολύ αγάπησες
δε θα ‘ναι πάντα γύρω απ’ την καρδιά σου;
Κλαίνε και κλαις,
