Σάρκινος λόγος, Γιάννης Ρίτσος

Τι όμορφη που είσαι. Με τρομάζει η ομορφιά σου. Σε πεινάω. Σε διψάω.

Σου δέομαι: κρύψου· γίνε αόρατη για όλους· ορατή μόνο σ᾿ εμένα· καλυμμένη

απ’ τα μαλλιά ως τα νύχια των ποδιών με σκοτεινό διάφανο πέπλο

διάστικτο απ’ τους ασημένιους στεναγμούς εαρινών φεγγαριών. Οι πόροι σου εκπέμπουν

φωνήεντα, σύμφωνα ιμερόεντα· αρθρώνονται απόρρητες λέξεις·

τριανταφυλλιές εκρήξεις απ’ την πράξη του έρωτα. Το πέπλο σου ογκώνεται, λάμπει

πάνω απ’ τη νυχτωμένη πόλη με τα ημίφωτα μπαρ,

Διαβάστε περισσότερα