Ατέλειωτη σου φαίνεται η χρονιά
περνάει γρήγορα όμως
Και όταν φύγει, χάνεται
Έρχεται άλλη μιά
Που χάνεται επίσης
Τρέχει με την προηγούμενη μαζί
Και με άλλες πέντε ακόμα
Με είκοσι
Τριάντα
Χάνονται στον αέρα
Πάνω απ’τα νέφη ίπτανται
Ακούγονται ψηλά από εκεί πέρα
Σαν όμοιος πάντα κρότος
Απ’ όταν πρωτοπλάστηκε ο κόσμος
ακούγονται στη γη:
σαν του δήμου τη μπάντα
που παίζει στον δρόμο
κι απομακρύνεται
ηχεί στ’αυτιά σου όταν περνά
μα άπαξ και φύγει,
