Ο καιρός που σ’ αγαπώ
ξεκινά μέσα από κρητικά περιβόλια,
αγκαλιασμένος με γαρίφαλα, τραγουδημένος με μαντινάδες
ξεκινά μέσα από τα πρώτα τετράδια,
ζωγραφισμένος με πράσινα και κίτρινα χρώματα.
Ψάχνω μέσα σε κλειδωμένα συρτάρια,
ψάχνω μέσα σε ξεχασμένες κασέλες,
ψάχνω μέσα στα μάτια μου.
Σαν μοναξιά ψηλού βουνού,
σαν ρίζα εκατόχρονου δέντρου,
σαν αγέρας παλιός πελαγίσιος,
ο καιρός που σ’αγαπώ ίδιος.
Κορίτσι της θάλασσας που γελά,
ο σημερινός,
