Γράφει η Ιωάννα Παναγιώτου
Όταν μιλάμε για τη φύση συνήθως μας έρχεται να κλείσουμε τα μάτια και να χαθούμε σε μια σταθερή εικόνα ανάλογα με τα βιώματα, τις παιδιές μας αναμνήσεις.
Εμφανίζονται εικόνες από ένα περίπατο στο δάσος, ένα ηλιοβασίλεμα στην παραλία, ένα κήπο με λουλούδια και άλλα πολλά.
Ζωντανεύουν αυτές οι εικόνες γιατί τις ζήσαμε και η αγία νοσταλγία τις ξεθάβει από το παλιοντούλαπο των αναμνήσεων και τις επαναφέρει στον κόσμο του συνειδητού.Πόσοι όμως από μας σήμερα χαίρονται συχνά μια τέτοια εικόνα δια ζώσης,
