Μπορεί να με γράψετε στην ιστορία
Με τα πικρά, στρεβλά ψεύδη σας,
Μπορεί να με σύρετε μέχρι και στην λάσπη
Κι όμως, σαν την σκόνη, θα ανέβω ψηλά.
Σας αναστατώνει η αυθάδεια μου;
Γιατί σας κυριεύει θλίψη;
Μήπως επειδή περπατώ σαν να έχω πετρελαιοπηγές
Που πηγάζουν στο καθιστικό μου.
Όπως ακριβώς τα φεγγάρια και ο ήλιος,
Με τη σιγουριά της παλίρροιας,
Όπως ακριβώς οι ελπίδες που πετούν ψηλά,
