Στην έκθεση Jangala χρησιμοποιείται ο όρος “Ζούγκλα’’ ως μια κοινωνιολογική και γεωγραφική τοποθέτηση. Το “εδώ’’ και το “τώρα’’ μέσα από την γνώση του “χθές’’ ή στο “αλλού’’ πλάθει ένα εικαστικό περιβάλλον αναγνωρίζοντας την έννοια της ταυτότητας και της ετερότητας ως κεντρικό διακύβευμα κάθε κοινότητας.
Στον χώρο της έκθεσης εκκολάπτεται ένας νέος κόσμος μέσα στον οποίο συνυπάρχουν και συμβιώνουν διαφορετικά είδη μεταξύ τους, χλωρίδας και πανίδας. Η συνύπαρξη αυτών κατευθύνεται και ορίζεται από την αγριότητα και τις υπερβολές της ισχύος (ο νόμος του ισχυρότερου).
