Μιχαλάγγελος Καϊκίτης*
Πρόσφατα, μετά από απουσία μου μερικών χρόνων στο εξωτερικό, ενημερώθηκα από κοινούς φίλους για την ετήσια γενική συνέλευση ενός εκ των δημοσίων πανεπιστημίων της Κύπρου. Συνειδητά ήθελα να παρευρεθώ, αφού τα προηγούμενα χρόνια διάβαζα και άκουγα διάφορα για τα τεκταινόμενα αυτών των συνελεύσεων. Φτάνοντας μερικά λεπτά πριν αρχίσει, μπορούσα να δω και να αισθανθώ την αντιπαράθεση μεταξύ των παρατάξεων και την κατ’ αρχήν διαμάχη, η οποία, όπως φάνηκε εκ του αποτελέσματος, κύριος στόχος και σκοπός αυτής ήταν η επικράτηση της εκάστοτε παράταξης και όχι το συμφέρον των φοιτητών (αυτό,
