ΓΡΑΦΕΙ Η ΓΙΩΤΑ ΧΑΤΖΗΚΩΣΤΑ
Κάθε 20 του Ιούλη, έμαθα να ξυπνώ που τις 5 παρά το πρωί… Ήθελα να προλάβω να ακούσω πρώτη τζείνον τον ήχο που μου τρυπά τα αυτιά… 49 ολόκληρα χρόνια πρόσφυγες στο τόπο μας, εκτοπισμένοι είπαν μας στο Πανεπιστήμιο εν το σωστό, εκτοπισμένοι… Μα τι σημασία έσιει πως μας αποκαλούν, αφού οι περισσότεροι εφύαν που τούτο το κόσμο με τον καμό της επιστροφής;
- Μεγαλώνοντας στο συνοικισμό, 25 χρόνια τώρα, κάθε πρωί ξυπνώ τζαι βλέπω το ρολόι που μου έκαμεν δώρο η μακαρίτισσα η γιαγιά μου,
