Θα περάσει όπου νά΄ναι
το τελευταίο τρένο της Αγάπης
γεμάτο ανθρώπους των αιώνων
βασανισμένους κι αλύγιστους
χωρίς βαλίτσες κι εισιτήρια
με μια μεγάλη πληγή στο στήθος
όπως τη λάβα που ανεβαίνει και χαίρεται.
Θα πάρει μαζί του
όσους κράτησαν τη ζωή τους
σ΄ένα τσιγκέλι πυρακτωμένο
νύχτες και μέρες αδυσώπητης φθοράς
σ’ένα κόσμο παμφάγο Κρόνο
όπου η γή έτρεφε φίδια
κι ο αγέρας έκαιγε
ελπίδες, όνειρα και μνήμες.
