Διακόσιες χιλιάδες πρόσφυγες, διακόσιες χιλιάδες δράματα…
Κάθε πρόσφυγας και μια ιστορία, που όλες μαζί συνθέτουν ένα απέραντο ψηφιδωτό δυστυχίας και ανθρώπινου πόνου.
Έφυγαν με τα ρούχα που φορούσαν και βρήκαν προσωρινό καταφύγιο εκεί και όπου μπορούσαν. Σε καταυλισμούς, σε ημιτελείς σπίτια και πολυκατοικίες, χωρίς πόρτες και χωρίς παράθυρα, χωρίς ένα στρώμα ή μια καρέκλα, χωρίς τα απαραίτητα για την διαβίωσή τους. Ήταν ωστόσο μονόδρομος..
Χαρακτηριστική η περίπτωση μερικών οικογενειών από το Δίκωμο, που έφυγαν από τα σπίτια τους άρον άρον,
