Της Κατερίνας Μιχαήλ
Φαντάσου να, έρθει κάποια μέρα στη ζωή σου ένας άνθρωπος, που -σχεδόν με θράσος- θα, επιδιώξει να, σε μάθει.
Να σε ζήσει.
Να απαιτεί από τον εαυτό του να σε κάνει να χαμογελάς.
Να σε βλέπει άβαφη, αχτενιστη, μ’ ένα μακό μαύρο φόρεμα και σαγιονάρες (απο’ αυτές που φοράς στη θάλασσα) και να σου λέει πόσο όμορφη είσαι. (…)
Να βλέπει την αλήθεια σου και να τη θαυμάζει, όχι απλά να την αντέχει.
