Του ποιητή Δημήτριου Γκόγκα
Ονειρεύομαι ένα ολόκληρο φεγγάρι.
Μα μέχρι σήμερα, μισό και κείνο,
στερημένο από χρώμα.
Κι ύστερα, είναι και η μνήμη!
Μια μνήμη κομμένη στα δύο,
όπως και η πατρίδα μου.
Σ αυτή τη μνήμη,
θα ΄θελα ένα ολόκληρο φεγγάρι
και μια πατρίδα.
Στα δύο, δυο μισοφέγγαρα,
μόνο στα περασμένα.
Βλέπω τις ματιές των ανθρώπων
στα σφραγιστά σύνορα ενός απομεσήμερου
Ακούω τις κραυγές τους,
