Δεν μπορείς να ζεις
στα μαύρα, στις σκόνες και στις αμφιβολίες
ό,τι σου πήραν χάθηκαν
κι όσα σου έμειναν
είναι το προζύμι
για ν’αλλάξεις τη ροή των ανέμων.
Αυτός που θα κρίνει το μπόϊ σου
δεν έχει γεννηθεί
τον θρέφουν σε μήτρα ηλεκτρονική
πόλεμος, πείνα και μιζέρια
παλεύει ν’αναγιωθεί*
κι όλο πνίγεται
στα λαγούμια της συφοράς
αυτών που συντηρούν τ’ακατονόμαστα
και βγαίνει ο ήλιος το πρωϊ
σβήνοντας τα σκαιά τους όνειρα.
Κρατήσου στο…
