Οσο ζυμωνόταν τόσο το χρώμα του φώτιζε ολοένα, παίρνοντας εκείνο το γλυκό χρώμα του ήλιου την ώρα που ξεμυτίζει μέσα από το πέλαγος. Το ζυμάρι μαλάκωνε λίγο λίγο όσο το πλάθανε οι παλάμες για να λειάνει. Οσο ζεσταινόταν από τη θέρμη των χεριών τόσο σκορπούσε στον αέρα το βαθύ άρωμα της ζαφοράς και της μαστίχας. Διαβάστε περισσότερα
