Το CyTalks έχει ως στόχο τη δημοσίευση συνεντεύξεων, με πρόσωπα που έχουν πράγματα να πουν…
Καθώς οι καιροί μας χαρακτηρίζονται από υποκουλτούρα μια νέα επαγγελματική θεατρική ομάδα έρχεται να υψώσει «Αντίλογο» στο ρεύμα της εποχής.
Η καινούργια αυτή ομάδα έρχεται με σκοπό να προβληματίσει αλλά και να προβληματιστεί καθώς οι ηθοποιοί που την αποτελούν δηλώνουν προοδευτικοί και θέλουν μέσα από την θεατρική πράξη να εκφράσουν τις κοινωνικές και πολιτισμικές ανησυχίες τους.
Μιλήσαμε με την Πόπη Αβραάμ και την Χριστίνα Χριστόφια για την νέα αυτή ομάδα αλλά και για την πρώτη τους παραγωγή που ανεβάζουν αυτό το διάστημα. Η παράσταση ονομάζεται “Όταν η Εβραία συναντά την Καρράρ” δημιούργημα του Μπέρτολτ Μπρεχτ σε σκηνοθεσία Νεοκλή Νεοκλέους.
H πρώτη σας παράσταση ως Θέατρο ΑντίΛογος είναι το έργο «Όταν η Εβραία συναντά την Καρράρ». Τι θα δει σε αυτή την παράσταση ο θεατής;
Π. Αβραάμ: Πρόκειται για δύο μονόπρακτα, την ”Εβραία” από το ”Τρόμος κι αθλιότητα του Γ’ Ράιχ” και ”Τα ντουφέκια της κυρίας Καρράρ” σε μια ενιαία παράσταση όπου οι ίδιοι ηθοποιοί συμμετέχουμε και στα δυο έργα. Είναι γνωστός ο Μπρεχτ για την πρόταση του για αποστασιοποίηση. Ως εκ τούτου, τα έργα προσφέρονται γι αυτή τη σύνδεση, μια και εμείς οι ηθοποιοί καλούμαστε να ”μιλήσουμε” στους θεατές. Στήνουμε λοιπόν τη σκηνή για να προβληματιστούμε και να προβληματίσουμε. Να θυμηθούμε και να θυμίσουμε. Να τοποθετήσουμε όλες τις απόψεις με στόχο να αφήσουμε το θεατή να κρίνει και να αποφασίσει. Τα έργα σαφώς είναι πολιτικά -ο ίδιος ο Μπρεχτ είναι πολιτικός συγγραφέας- μέσα όμως από ιστορίες απλών, καθημερινών ανθρώπων. Ο αδιόρατος, στην αρχή, φόβος που απορρέει από το φασισμό και σταδιακά γίνεται τρόμος και παραλύει τους ανθρώπους ώστε να μην αντιδρούν νομίζοντας πως έτσι θα σώσουν τις ζωές τους. Ανθρώπινα συναισθήματα και αντιδράσεις. Δοσμένα με μια εξαιρετική σκηνική αισθητική, με αλήθεια κι αμεσότητα. Κι όλα αυτά χάρη στον σκηνοθέτη μας, το Νεοκλή Νεοκλέους και μια πολύ δεμένη κι όμορφη ομάδα. Αυτό είναι το έργο μας. Αυτή είναι η παράσταση μας.
Ποια είναι η νέα ομάδα ΑντίΛογος και τι καινούργιο έρχεται να φέρει στα θεατρικά δρώμενα της Κύπρου;
Χρ. Χριστόφια: Είμαστε μια ομάδα προοδευτικών, έμπειρων και νέων ανερχόμενων, καλλιτεχνών με κοινές αντιλήψεις και πεποιθήσεις για τη ζωή και το θέατρο. Έχουμε κοινή την έντονη ανάγκη έκφρασης μέσα από την τέχνη μας των κοινωνικών και πολιτισμικών ανησυχιών του σήμερα. Στόχος μας είναι να χτίσουμε γέφυρες επικοινωνίας με τους συνανθρώπους μας, όλους όσους ζουν στην Κύπρο, και να επανεξετάσουμε τις αξίες της σύγχρονης κοινωνίας, είτε αυτές είναι κοινωνικές, είτε πολιτισμικές, είτε θρησκευτικές, είτε αισθητικές. Θέλουμε να αναπτύξουμε μια ζωντανή σκηνική-θεατρική γλώσσα που αφορά στο σήμερα. Η ομάδα αυξομειώνεται βάσει των αναγκών του ρεπερτορίου με τη συμμετοχή Κύπριων και ξένων καλλιτεχνών που εκφράζονται μέσα από τις παραστατικές τέχνες χωρίς να βάζουν όρια, προσδοκώντας την αμεσότερη σχέση με το κοινό. Θέλουμε να προτείνουμε θέατρο που να μπορεί να γίνει ελπίδα και έμπνευση για το σύγχρονο άνθρωπο. Για τον άνθρωπο που αγωνίζεται να μείνει άνθρωπος, με δικαίωμα ελευθερίας ύπαρξης, σκέψης, λόγου και έκφρασης, με δικαίωμα στην αξιοπρέπεια. Γι΄ αυτό επιλέξαμε να είμαστε ο «ΑντίΛογος». Γιατί θέλουμε ο άνθρωπος να σταθεί πάνω από την αθλιότητα της εποχής και να πιστέψει, να μιλήσει και να επενδύσει στο δικό του μέλλον. Στόχος του Μπρεχτ όταν έγραψε αυτά τα αριστουργήματα ήταν να αγγίξει και να θίξει τα φαινόμενα του ρατσισμού, του εθνικισμού, της ξενοφοβίας αλλά και της στάσης απάθειας και ανοχής απέναντι στα φαινόμενα αυτά. Επιδίωξη μας, η αφύπνιση, ο προβληματισμός και η αλληλεπίδραση με το κοινό. Να πάρει ο θεατής θέση. Να σταματήσει να υπομένει όλη αυτή τη βία. Αυτή είναι η επιδίωξη μας. Γι αυτό και επιλέξαμε να κάνουμε πολιτικό θέατρο. Θέατρο που να ασχολείται με τα μεγάλα κοινωνικά ζητήματα που ορθώνονται μπροστά μας παρασύροντας τους θεατές στο να αναλογιστούν το δικαίωμα τους για μια καλύτερη ζωή μέσα από τη θεατρική εμπειρία. Με ένα έργο ολότελα διαφορετικό από το συμβατικό «καλοφτιαγμένο», κάτι σαν ρεπορτάζ εφημερίδας πάνω σε ένα πολιτικό ή κοινωνικό θέμα.
Ο Μπρεχτ γιατί παραμένει επίκαιρος τόσα χρόνια μετά;
Χρ. Χριστόφια: Γιατί δυστυχώς η ανθρωπότητα έκανε πισωγύρισμα επιστρέφοντας στην εποχή που έζησε και έδρασε ο Μπρεχτ. Στην εποχή της αθλιότητας, της εκμετάλλευσης και του ετσιθελισμού, των σοβαρών ελλειμμάτων δημοκρατίας και των ιμπεριαλιστικών πολέμων. Γιατί πρυτάνευσαν εκείνες οι δυνάμεις, οι βαθιά συντηρητικές ανά τον κόσμο που βάζουν τα κέρδη πάνω από τους ανθρώπους με κάθε κόστος και κάθε μέσο. Το ζήτημα είναι να μην αφήσουμε να συνεχιστεί άλλο αυτή η κατάσταση. Οι λαοί να πάρουν την τύχη τους στα χέρια τους και να αναχαιτίσουν αυτές τις κατά μέτωπο επιθέσεις που δέχονται. Αυτό μπορεί να συμβεί μόνο όταν πιστέψουν στη δύναμή τους, αφήνοντας πίσω τους το αίσθημα της απελπισίας και τη μιζέρια. Να αντιδράσουν συλλογικά και οργανωμένα. Ας μην φτάσουμε σε ένα γενικευμένο πόλεμο όπως στην περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου που έζησε ο Μπρεχτ, για να τους σταματήσουμε. Πιστεύω ακράδαντα ότι δεν μπορεί να είναι το τέλος της ιστορίας της ανθρωπότητας αυτή η βαρβαρότητα που ζούμε.
Έχει ήδη προγραμματιστεί παράσταση στο Ριζοκάρπασο για τους εγκλωβισμένους μας αλλά και παράσταση στο Τουρκοκυπριακό Δημοτικό θέατρο Λευκωσίας (με υπέρτιτλους στα τούρκικα). Υπάρχει ανάγκη για επανένωση και μέσα από την Τέχνη πιστεύετε;
Π. Αβραάμ: Η Κύπρος για κάθε υγιώς σκεπτόμενο άνθρωπο είναι ενιαία κι ανήκει στους ανθρώπους της. Είτε λέγονται ελληνοκύπριοι, τουρκοκύπριοι, αρμένιοι, μαρωνίτες, εβραίοι, ευρωπαίοι πολίτες ή πολίτες του κόσμου. Είτε μιλάνε ελληνικά ή τούρκικα, γερμανικά, αγγλικά, ρώσικα, φιλιππινέζικα ή ό,τι άλλο. Σ΄ όποιο θεό κι αν πιστεύουν ή δεν πιστεύουν. Η Τέχνη δεν έχει φραγμούς και σύνορα. Υπάρχει σαφώς ένα μέγα πολιτικό θέμα που καλούνται να το λύσουν οι πολιτικοί. Αλλά εμάς η δουλειά μας είναι να απευθυνθούμε στον Άνθρωπο! Γιατί ο φασισμός, ο ρατσισμός, η κοινωνική ανισότητα, η ανεργία, το κουτσούρεμα των ονείρων μας και των δυνατοτήτων επιβίωσης μας, η στέρηση του δικαιώματος της εργασίας, της υγείας, της παιδείας, των ίσων ευκαιριών, αφορούν όλους τους ανθρώπους! Και για μας δεν νοείται να κάνουμε επιλεκτικά θέατρο. Εμείς θέλουμε να απευθυνθούμε παντού, όπου μας επιτρέπουν οι χώροι κι υπάρχουν άνθρωποι που διψούν για θέατρο. Γι αυτό άλλωστε θα οργώσουμε την Κύπρο. Θα παίξουμε σε συλλόγους, καφενεία, θέατρα, πλατείες. Και επειδή είμαστε ομάδα που είναι ευαισθητοποιημένη σε μεγάλα, ουσιαστικά προβλήματα που ταλανίζουν τον άνθρωπο ανά το παγκόσμιο, δεν μπορεί παρά να μας απασχολεί έντονα το θέμα της μοιρασμένης μας πατρίδας. Γι αυτό όσο μπορούμε ως καλλιτέχνες θα παλέψουμε για την επανένωση του τόπου μας και την καλλιέργεια της εμπιστοσύνης ανάμεσα στις δυο πλευρές. Γιατί πιστεύουμε πως η όποια λύση δεν θα έρθει ουρανοκατέβατη μια μέρα αλλά θα χτιστεί λιθαράκι-λιθαράκι από τους ανθρώπους της. Και μπροστάρηδες οφείλουν να είναι οι πνευματικοί άνθρωποι κι οι άνθρωποι της τέχνης.
