Σε άρθρο στον “Φιλελεύθερο” του Σαββάτου (σ. 35 – 20/09/2014), γράφει μεταξύ άλλων τα εξής:
“To έχω πεί δεκάδες φορές και επιβεβαιώνομαι από τους ίδιους τους Τούρκους. Η Τουρκία θεωρεί την ένταξή της στην Ε.Ε. ως πρώτιστο στόχο. Διά στόματος Βολκάν Μποζκίρ, υπουργού Ε.Ε., μας το είπε ξεκάθαρα προχθές: ‘Στρατηγικό στόχο της Τουρκίας αποτελεί η ένταξη της στην Ε.Ε.’. Ακούει κανείς εκεί στο Προεδρικό ή κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν; Και αντί να χρησιμοποιήσουμε το μοναδικό μας όπλο, την ιδιότητα μας ως πλήρες μέλος της Ε.Ε., σκεφτόμαστε να δελεάσουμε τη Τουρκία με τους υδρογονάνθρακές μας.”
Το όνομα του συγγραφέα δεν αναφέρεται καθώς δεν μας απασχολεί ιδιαίτερα. Περισσότερο ανησυχητική είναι αυτή η λανθασμένη θεώρηση που εμμένει βασανιστικά στο να πιστεύει πως η Τουρκία θέλει πάση θυσία να ενταχθεί στην Ε.Ε.
Σίγουρα, το να δελεάζουμε τη Τουρκία με τους υδρογονάνθρακές μας για Λύση δεν είναι ούτε σοφό και ούτε θα πετύχει. Αλλά αν η ιδιότητά μας ως πλήρες μέλος της Ε.Ε. είναι το μοναδικό μας όπλο, καήκαμε. Όσες φορές έχει πει ο συγγραφέας του πιο πάνω άρθρου ότι η Τουρκία θεωρεί την ευρωπαϊκή της ένταξη “ως πρώτιστο στόχο”, άλλες τόσες φορές έχουμε πει ότι αυτό δεν ανταποκρίνεται στις σημερινές πραγματικότητες αλλά ανήκει στο παρελθόν.
Πραγματικά ελπίζουμε, εκεί στο Προεδρικό, να μην ακούνε. Ελπίζουμε να αναλύσουν τα δεδομένα σωστά και να αντιληφθούν ότι, ενώ η Τουρκία δεν πρόκειται να εγκαταλείψει τις προσπάθειες για “πλήρη ένταξη” (στο κάτω-κάτω, στα λόγια, η ένταξη στην Ε.Ε. – και ΕΟΚ προηγουμένως – ήταν πάντοτε τουρκικός “στρατηγικός στόχος”) αυτό δεν σημαίνει ότι την ενδιαφέρει κιόλας. Ευελπιστούμε πως θα δουν πέρα από αυτά που όλοι οι Ελληνοκύπριοι θα θέλαμε να δούμε και να καταλάβουν ότι πέραν των προφορικών – και ως συνήθως, κενών – διακηρύξεων, όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι η Άγκυρα δεν ενδιαφέρεται και δεν θέλει να μπει στην Ε.Ε. – τουλάχιστον σε αυτή τη χρονική συγκυρία και για το προσεχές μέλλον.
Καλούμε την κυβέρνηση και κάθε ενδιαφερόμενο, να μελετήσει τις εξελίξεις σε Τουρκία, περιοχή και Ε.Ε. καθώς και να διαβάσει Τούρκους αναλυτές οι οποίοι εργάζονται ως σύμβουλοι της τουρκικής κυβέρνησης σε ευρωπαϊκά θέματα και που συνοδεύουν αντιπροσώπους της Τουρκίας σε συνεδριάσεις της Ε.Ε. Τότε, θα ανακαλύψουν αυτό που επιβεβαιώσαμε εμείς πέρσι – και κατά τα άλλα εμφανές – όταν παρακολουθήσαμε συνέδριο από τους εν λόγω ακαδημαϊκούς-συμβούλους στην τουρκική πρωτεύουσα.
Οι ειδικοί αυτοί έλεγαν το αυτονόητο: ότι στην Τουρκία δεν συμφέρει η πλήρης ένταξη στην Ε.Ε. Έλεγαν ότι αυτό είναι γεγονός για πολλούς λόγους, όχι μόνο πολιτικούς αλλά κυρίως οικονομικούς. Εξ άλλου η Τουρκία είδη επωφελείται οικονομικά από τις συμφωνίες που έχει με την Ε.Ε. Για ποιο λόγο να ενταχθεί και, εκτός από τα θετικά, να επιφορτωθεί και όλα τα αρνητικά που έρχονται με μια πλήρη ένταξη – φτάνει απλά να ρίξουμε μια ματιά στον ευρωπαϊκό Νότο για να δούμε τί εννοούν.
Σημείωναν επίσης ότι συμβουλεύουν τους Τούρκους πολιτικούς όπως απομακρυνθούν ακόμα και επισήμως (διότι ανεπίσημα έχουν ήδη απομακρυνθεί) από το στόχο της πλήρους ένταξης και να στραφούν στην αναζήτηση μιας Ειδικής Σχέσης. Ό,τι δηλαδή προτείνει, π.χ., η Γερμανία και η Γαλλία. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα αποτελούσε μεγάλη νίκη η οποία θα έβγαζε την Τουρκία από το αδιέξοδο προσφέροντάς της πολλά πλεονεκτήματα με λίγες εως καθόλου υποχρεώσεις.
Τα τελευταία χρόνια η Τουρκία είδη κατάφερε πολλά σε σχέση με την Ε.Ε. τόσο στον οικονομικό και εμπορικό τομέα, όσο και σε ζητήματα διακίνησης προσώπων. Με μια και μόνο παρόμοια εξέλιξη στον ενεργειακό τομέα η Τουρκία θα ήταν περισσότερο από ικανοποιημένη. Δεν θα πρέπει να εκπλαγούμε αν στο προσεχές μέλλον, ιδιαίτερα τώρα που η Ε.Ε. αποφάσισε να βάλει φρένο (προς το παρόν) στη διεύρυνσή της, επιτευχθεί μια τέτοια συμφωνία, εφόσον θα εξυπηρετούσε και τις χώρες τις Ε.Ε. – τόσο αυτές που είναι υπέρ της τουρκικής ένταξης, όσο και αυτές που είναι κατά.
Πολλοί υπουργοί, πρόεδροι και πολιτικοί είπαν πολλά. Λίγα είναι αυτά που είδαμε να γίνονται πράξη. Οπωσδήποτε, μια δήλωση δεν αποδεικνύει τίποτα. Ας απομακρυνθούμε από απλουστευμένα σχήματα και αναλύσεις που χαρακτηρίζονται από ευσεβοποθισμούς για να καταφέρουμε επιτέλους να δούμε τα πράγματα στις πραγματικές τους διαστάσεις και, εν συνεχεία, να πράξουμε ανάλογα και αποτελεσματικά.
Γράφει: Ζήνωνας Τζιάρρας
