Η παρουσία των τριών υποψηφίων για τις προεδρικές εκλογές, στο πρώτο διακαναλικό debate για την οικονομία, αποτελεί μιας πρώτης τάξης ευκαιρία για την ανάδειξη των επικοινωνιακών εκείνων στρατηγικών που θα μας συντροφεύσουν μέχρι τις εκλογές της 17ης Φεβρουαρίου.
Γενικά για το debate: Μηδενική ροή, άσχετες διαφημίσεις στο break, «άστοχη» επιλογή του να κλείνει το μικρόφωνο στο «νεκρό» χρόνο. Εν ολίγοις, και μέχρι το επόμενο debate στις 28 του τρέχοντος, η πρώτη τηλεοπτική μάχη των τριών υποψηφίων είχε όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά της προχειρότητας. Ασπάζομαι πλήρως το καταληκτικό σχόλιο των δημοσιογράφων. Η διαδικασία πρέπει να επανεξεταστεί… Κοινός τόπος και για τους τρεις ήταν το άγχος, κάποιου είδους επιθετικότητα προς τους δημοσιογράφους και φυσικά η ασάφεια. Επίσης, πλην ελάχιστων εξαιρέσεων (ιδίως από τις κυρίες του πάνελ) οι δημοσιογράφοι αδυνατούσαν να υποβάλλουν μια περιεκτική ερώτηση στο διαθέσιμο χρόνο τους. Πάμε να δούμε αναλυτικά τον καθένα…
Νίκος Αναστασιάδης
Σε γενικές γραμμές ήταν καλός αν και όχι, νομίζω, σε φόρμα. Είχε ακρίβεια σε πολλές τοποθετήσεις του και απάντησε πειστικά, ιδίως εκεί που πιέστηκε στα περί φιέστας αναφορικά με την επίσκεψη της Καγκελαρίου της Γερμανίας Α. Μέρκελ. Ο κ. Αναστασιάδης είναι επικοινωνιακός, με το σταθερό τόνο της φωνής του να αποπνέει σιγουριά και ετοιμόλογος ακόμη κι εκεί που δεν τον ενδιέφερε, συνειδητά, να δώσει κάποια ξεκάθαρη απάντηση. Ωστόσο υπόπεσε σε δύο επικοινωνιακά λάθη. Πρώτον, διέκοπτε κάποιους συνομιλητές του -ιδίως τον κ. Μαλά και δευτερευόντως, σε πολλές περιπτώσεις, επικαλούνταν τις σημειώσεις του δείχνοντας αποπροσανατολισμένος σε σχέση με την ερώτηση που του υποβάλλονταν. Εν κατακλείδι νομίζω ότι έπεισε περισσότερο από τους δύο αντιπάλους του μιας και στις περισσότερες απαντήσεις του (βλέπε ξέπλυμα-Αντιπολίτευση-Μέρκελ, στάση σοσιαλιστικών κυβερνήσεων σε Ισπανία και Πορτογαλία, δεύτερο μνημόνιο, κτλ) έδειχνε ενημερωμένος (πλην γενικόλογος).
Σταύρος Μαλάς
Θα μπορούσε να έχει κερδίσει το debate σε ένα παράλληλο σύμπαν. Αν έκανε το εξής απλό: Nα διαχωρίσει τη θέση του από τον Δημήτρη Χριστόφια. Του δόθηκαν ευκαιρίες αλλά δεν τις αξιοποίησε κάνοντας απλά λόγο για λάθη και παραλείψεις. Ο κ. Μαλάς πήγε προετοιμασμένος και με στρατηγική αποσύνδεσής από τη διακυβέρνηση Χριστόφια. Στη προσπάθειά του να φανεί συναινετικός σε μια μελλοντική κυβέρνηση συνεργασίας υπόπεσε και αυτός στο σφάλμα της ασάφειας και της γενικολογίας και δεν έπεισε. Ήταν ευγενικός και κομψός στο λόγο του αλλά συχνά έπεφτε στη παγίδα του άγχους –συχνά εκτός χρόνου. Νομίζω ότι ήταν ο πιο αγχωμένος υποψήφιος αυτού του debate. Η ατυχέστατη στιγμή του ήρθε όταν στην ερώτηση σχετικά με το πόσο κοστίζει ένα λίτρο βενζίνης έδειξε άγνοια… Φάουλ αλλά νομίζω ότι η κοινή γνώμη πρέπει να το προσλάβει σε σχέση με τη πίεση του χρόνου και το άγχος που σε διακατέχει εκείνη τη στιγμή.
Γιώργος Λιλλήκας
Κάτι που δεν περίμενα ήταν η εξαιρετική non verbal επικοινωνία του κ. Λιλλήκα. Σε σχέση με τους δύο αντιπάλους του, κινούσε λιγότερο το σώμα και τα χέρια του ενώ μιλούσε χωρίς να κάνει «βίαιες» κινήσεις. Ο κ. Λιλλήκας νομίζω δεν έπεισε αρκετά στη συζήτηση για την οικονομία. Στο παράδειγμα με τον αγωγό Nabucco ουσιαστικά παραποίησε παλιότερη δήλωση του κ. Αναστασιάδη και το παράδειγμα του Βελγίου σε σχέση με τους ξένους εργαζόμενους ήταν ατυχέστατο. Ο κ. Λιλλήκας πόνταρε τα ρέστα του στο φυσικό αέριο και στη παράδοση του Τ. Παπαδόπουλου για να χτυπήσει τους αναποφάσιστους δηκοικούς ψηφοφόρους που μέχρι στιγμής έχουν αμφιβολίες για τον Αναστασιάδη. Νομίζω ότι εκτέθηκε περισσότερο σε σχέση με τους δύο αντιπάλους του. Στο τέλος η δήλωση του «έχουμε διαρροή των εγκεφάλων μας» χρήζει… υδραυλικής εξέτασης και προκάλεσε καταιγισμό σάτιρας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Γράφει: Γιάννης Ιωάννου
