Το («δεύτερο» ελέω οικονομίας) Κυπριακό, ‘raison d’ etre’ της κυπριακής πολιτικής ζωής, ήταν το αντικείμενο της δεύτερης τηλεοπτικής αναμέτρησης των τριών υποψηφίων για τις προεδρικές εκλογές. Ας δούμε πως τα πήγανε…
Γενικά για το debate: Τολμώ να πω ότι μετά από δύο ώρες ενός debate για το Κυπριακό -που ξεκινούσε και τελείωνε στο σχέδιο Ανάν, κανένας υποψήφιος δεν με έπεισε επί της ουσίας. Παρελθοντολογία, γενικολογία και μια εγγενής αδυναμία και από τους τρεις υποψηφίους να δουν το ζήτημα με άξονα το παρόν. Ωστόσο, όσον αφορά τις επιμέρους επιδόσεις του καθένα έχω να τονίσω:
Νίκος Αναστασιάδης:
Για άλλη μια φορά έκανε το επικοινωνιακό λάθος του να διαβάζει από τις σημειώσεις του. Αντιμετώπισε καθ’ όλη τη διάρκεια της αναμέτρησης κριτική για το 2004. Γενικολόγησε αρκετά ωστόσο έδειξε πυγμή όσον αφορά τις κατηγορίες, ιδίως από τη πλευρά Λιλλήκα, για το περίφημο ‘mea culpa’. Κι αυτό κυρίως γιατί πρόβαλλε την ιδέα της ΔΔΟ αποβάλλοντας τη από το πλαίσιο του σχεδίου Ανάν ή άλλων ιστορικών ευκαιριών επίλυσης του Κυπριακού (βλέπε Γκάλι). Θεωρώ πως η αποψινή βραδιά δεν ήταν η καλύτερή του επικοινωνιακά ωστόσο με όρους εξωτερικής πολιτικής είναι ο μόνος που είχε κάποιου είδους νεωτερική πρόταση (είτε συμφωνεί κανείς μαζί της είτε αποτελεί κόκκινο πανί για άλλους): Την ένταξη στο Συνεταιρισμό για την Ειρήνη και την ενεργό ένταξη της ΕΕ στη διαδικασία επίλυσης (που ωστόσο γενικόλογα δεν προσδιόρισε πως). Βάσισε πολλά επίσης στη πρόταση για αναβάθμιση του Εθνικού Συμβουλίου.
Σταύρος Μαλάς:
Νικητής του debate απόψε. Προετοιμασμένος και ψύχραιμος επικοινωνιακά κατάφερε να συζητήσει το Κυπριακό αποβάλλοντας από πάνω του την στάση του ΑΚΕΛ το 2004. Από την άλλη το να προβάλλει την στάση του ενεργού πολίτη έναντι του πολιτικού δεν είναι και ο πλέον ενδεδειγμένος τρόπος. Κατάφερε να επιτεθεί εύστοχα λεκτικά στους δύο αντιπάλους του και πίεσε αρκετά τον κ. Αναστασιάδη. Δείχνει, μετά από τη σημερινή εμφάνιση, ότι ξεκάθαρος στόχος του είναι ο δεύτερος γύρος. Ωστόσο, το επιχείρημά του περί «νεκρών μας παιδιών στο Αφγανιστάν» σε σχέση με τον Συνεταιρισμό για την Ειρήνη είναι 100% λανθασμένο κατανοητό δε αν λάβει κανείς υπόψη του την παγιωμένη αριστερή ευαισθησία σε αντίστοιχα ζητήματα που υπάρχει στους κόλπους της Αριστεράς. Τέλος, είχε ξεκάθαρη στάση υπέρ της ΔΔΟ και σε όλη τη διάρκεια του debate επέδειξε την πιο σταθερή επιχειρηματολογία.
Γιώργος Λιλλήκας:
Αν και θεωρητικά η σημερινή ατζέντα ήταν το τερέν του, ο κ. Λιλλήκας έδειξε να διακατέχεται από άγχος. Απορριπτικός και ‘hard liner’ όσον αφορά την ΔΔΟ και αυτοαναφορικός (με κακώς εννοούμενο τρόπο) όσον αφορά την πρόταξη του βιβλίου του στη φαρέτρα της επιχειρηματολογίας του. Ο κ. Λιλλήκας πρόβαλε ξεκάθαρα έναν «επιθετικό ρεαλισμό» όσον αφορά την συνολική προσέγγιση του Κυπριακού κάνοντας όμως ένα λάθος: Δεν είπε κάτι καινούργιο όσον αφορά την απορριπτική ρητορική της ΔΔΟ και δεν κατάφερε να αποβάλλει από πάνω του το 2004. Δεν ξέρω κατά πόσο είναι προς όφελος κάποιου η εμμονή με το παρελθόν και επίσης, προσωπικά, δεν πείστηκα πως μπορείς να δημιουργήσεις το αντίστοιχο, του αμερικανικού, Εθνικό Συμβουλίο Ασφαλείας.
- Προσωπικά, παρακολούθησα το debate με μειωμένο ενδιαφέρον. Περισσότερη πλάκα είχε το να παρακολουθώ τα κοινωνικά δίκτυα παρά τρεις υποψήφιους να προσπαθούν να ξεκαθαρίσουν επιμέρους λεπτομέρειες όρων όπως «πολυπεριφερειακή ομοσπονδία». Το Κυπριακό, αποδεικνύεται για άλλη μια φορά πεδίο εκδήλωσης μιας παρελθοντολογικής ρητορικής, στα όρια του αφηγήματος. Μια «ιστορία χαμένων ευκαιριών» χαμένων μέσα στο παιχνίδι της ίδιας της κυπριακής πολιτικής πραγματικότητας και των αγκυλώσεων της. Το Κυπριακό δεν θα λυθεί με θεωρητικές συζητήσεις, με ιδέες Γκάλι και με αγωγούς. Θα λυθεί με πολιτική βούληση…
Ζωντανή δημοσκόπηση του CyprusNews.eu με ερώτημα:
Ποιός υποψήφιος σας έπεισε περισσότερο στο debate για τις θέσεις του στο Κυπριακό;
Γράφει: Γιάννης Ιωάννου
