… η αλλιώς εμπειρία του να εκδώσω, για πρώτη φορά στη ζωή μου, εκλογικό βιβλιάριο στη Κύπρο του 2013…
Σαν καλός πολίτης και ο γράφοντας και σαν Κύπριος που έζησε πολλά χρόνια στην Ελλάδα – με την γνωστή νοοτροπία της τελευταίας στιγμής- έτρεξα να εκδώσω βιβλιάριο την τελευταία ημέρα της διορίας…
Έχοντας κατεβάσει την αίτηση έτρεξα χαρούμενος προς κεντρικό καφενέ της παλιάς Λευκωσίας για να βρω την cult μορφή του μουκτάρη-καφετζή. Ο ίδιος απουσίαζε (το πρωί) και με παρέπεμψε, υποψιασμένος για το που διαμένω (κι αυτό προς τιμήν του) σε παρακείμενο μουχτάρη-μπαρμπέρη. Το μπαρμπέρικο του, λόγω εορτών, ήταν κλειστό και παίρνοντάς τον τηλέφωνο εκείνος με παρέπεμψε σε γνωστή εκκλησία της παλιάς πόλης ώστε να βρω τον εκκλησιαστικό επίτροπο. Φυσικά κι αυτός απουσίαζε και μετά από ad hoc έρευνα κατάφερα να βρω τον νεοκόρο του ναού… Αυτός μου έδωσε ένα άλλο τηλέφωνο του μουχτάρη-πρόεδρου της εκκλησιαστικής επιτροπής…
Η ώρα είναι δέκα το πρωί… Η διορία μου στον Έπαρχο Λευκωσίας προκειμένου να εκδώσω το βιβλιάριο είναι στις πέντε το απόγευμα. Στο τηλέφωνο ο –ευγενέστατος κατά τα άλλα- γηραιός κύριος μου είπε ότι λείπει εκτός Λευκωσίας και να τον πάρω κατά τη μία. Στη μία ακριβώς μου είπε όπως να βρω την οικεία του κοντά σε κεντρικό δρόμο της Λευκωσίας σε μια ώρα και να του δώσω χρόνο να βρει κατά πόσο η διεύθυνση της οικίας μου ανήκει στην ενορία του.
Ακολουθεί δραματοποιημένος διάλογος:
Εγώ: -Ναι γεια σας, σε ποια οδό βρίσκεται ακριβώς η οικεία σας κ. κοινοτάρχη;
Μουχτάρης:-Θα έρθεις στο τάδε ραουνταμπάουτ και μόλις βρεις το μαγαζί του Πάμπου θα στρίψεις στο δεύτερο, τρίτο αριστερά και μετά δεξιά…
Εγώ:-Συγνώμη, αριθμό και δρόμο πείτε μου σας παρακαλώ…
Μετά από τρεις αποτυχημένες προσπάθειες να βρω το στενό του ευγενέστατου κ. μουχτάρη ρωτώντας συμπατριώτες μου βρέθηκα στο μηχανάκι ενός delivery boy από την Ινδία. Ζήτω ο Γκάντι!, είπα από μέσα μου.
Στο γραφείο, που θύμιζε εικονοστάσιο, του γηραιού κυρίου αναζητούσαμε μάταια στο χάρτη της Λευκωσίας το στενό μου (δεν υπάρχει η αλήθεια είναι). Το γεγονός όμως ότι μένω δίπλα από δύο «πουτανομπυραρίες» κατατόπισε τον μουχτάρη… Ανηφορίζοντας προς τον Έπαρχο Λευκωσίας έκανα ζοφερές σκέψεις περί Rum Millet… Φοβερή δουλειά είχαν κάνει αυτοί οι τύποι με τους χριστιανούς υποτελείς τους.
Φτάνοντας στον Έπαρχο κατά τις τρεις και μισή, άνετος πλέον συνειδητοποίησα ότι υπήρχαν συμπολίτες μου, που εγγράφονταν στο κατάλογο για πρώτη φορά, ακριβώς σαν εμένα. Οι οποίοι βέβαια δεν είχαν μπει στη διαδικασία να διαβάσουν την μια και μοναδική κόλλα που έπρεπε να συμπληρώσουν. Το αποτέλεσμα; Να περιμένω άλλη μισή ώρα, ενώ ήταν η σειρά μου, προκειμένου ο υπάλληλος να βρει, από ένα σκονισμένο κατάλογο, και με τη βοήθεια ενός χάρτη φυσικά σε ποια ενορία υπάγονταν οι ενδιαφερόμενοι… και ποιο είναι το τηλέφωνο του μουχτάρη τους… και που βρίσκεται άραγε στις τέσσερις…
Μουχτάρης ο (ουσιαστικό) muhtar=ο αιρετός δημοτικός η κοινοτικός υπάλληλος muhtar-ης=ο Τούρκος κοινοτάρχης
Η Κύπρος ΕΙΝΑΙ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ και εγώ ένας idiot.
Γράφει: Γιάννης Ιωάννου
