Η προσπάθεια μηδενισμού όλου του έργου που επιτεύχθηκε τα προηγούμενα τρία χρόνια είναι εντυπωσιακή.
Αλήθεια, τι πρόταση έχουμε ακούσει όλα αυτά τα χρόνια από την αντιπολίτευση;
Υπενθυμίζω ότι η πρόταση του ΑΚΕΛ για έξοδο από το μνημόνιο συνοψίζόταν στα εξής: Έξοδος από το ευρώ (χωρίς να μπορούν να εγγυηθούν ότι μια τέτοια επιλογή δε θα συνεπάγεται και έξοδο από την Ε.Ε.), επιστροφή σε εγχώριο νόμισμα και στάση πληρωμών σε σχέση με τους εξωτερικούς δανειστές.
Αυτή την πρόταση κατέθεσαν επίσημα τον Μάιο του 2013 στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και στα πολιτικά κόμματα.Μια ανυπόγραφη πρόταση γεμάτη επαναλήψεις, αντιφάσεις και αυτούσιες αντιγραφές από άλλες πηγές. Δεν ξεκαθαρίζαν με ποιο τρόπο θα καταστεί εφικτή η αποπληρωμή του εξωτερικού δημόσιου χρέους και δεν είχαν κυριολεκτικά κανένα πλάνο για την αντιμετώπιση της πλήρους απώλειας κάθε ίχνους φερεγγυότητας από μέρους της κυπριακής οικονομίας.
Εν τούτοις η ακελική πρόταση δεν παρέλειπε να κάνει αναφορά σε άλλες περισπούδαστες εισηγήσεις του τύπου, «να λειτουργήσει η οικονομία χωρίς μετρητά μέχρι να ετοιμαστούν τα νέα νομίσματα», λύση, που οι μυστήριοι συντάκτες θεωρούσαν ως τη «λιγότερο προβληματική από ότι εκ πρώτης όψεως φαίνεται, αφού η συντριπτική πλειοψηφία των συναλλαγών ούτως ή άλλως γίνεται χωρίς μετρητά».
Κι ενώ το ΑΚΕΛ ακροβατούσε μεταξύ λίρας και ευρώ, τα μικρά κόμματα -όλα ανεξαιρέτως- λάτρεψαν το Τσιπρικό μοντέλο ηγεσίας. Τον νεαρό που από το πουθενά έκανε τον κόσμο να παραληρεί. Που ανέβασε τις προσδοκίες υπερβολικά και που πέτυχε να δημιουργήσει ένα πρωτόγνωρο ενθουσιασμό και φανατικό κοινό. Στο πάρα ένα γλύτωσε η Ελλάδα από την απόλυτη οικονομική καταστροφή εξαιτίας της δυσκολίας του ίδιου να κατανοήσει ότι σε δύσκολα ζητήματα δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις κάτι που τελικά παραδέχτηκε και ο ίδιος. Όπως εύστοχα δήλωσε ο Θεοδωράκης στη Le Monde “Τα ιδιαίτερα του κ. Τσίπρα μας κόστισαν ακριβά“.
Σήμερα Μάιο του 2016, που η Κύπρος μας βρέθηκε επιτέλους εκτός μνημονίου και το άρμα της ανάπτυξης επανεκκινεί, δεν υπάρχει χώρος ούτε για πειραματισμούς, ούτε για μαθητευόμενους μάγους.
Ο Δημοκρατικός Συναγερμός τόλμησε διαχρονικά να προτείνει εγκαίρως τα χρήσιμα και τα σωστά. Κόντρα στο λαϊκισμό και στην κενή συνθηματολογία. Με κεντρικούς άξονες τον πατριωτικό ρεαλισμό στο Κυπριακό και τη συνετή διαχείριση στην οικονομία. Συναντήσαμε κατά καιρούς σκληρή κριτική και λοιδορίες, αλλά παραμείναμε πιστοί στην ιδεολογία και στις αρχές μας.
Σήμερα, αυτά που εμείς λέγαμε για χρόνια, αποτελούν τις προφανείς και ορθολογικές εθνικές επιλογές. Το Κυπριακό δεν μπορεί να παραμένει άλυτο. Το κράτος δεν μπορεί να ξοδεύει περισσότερα απ’ όσα έχει. Χρειαζόμαστε ένα νέο οικονομικό μοντέλο. Η Κυβέρνηση του Νίκου Αναστασιάδη με σοβαρότητα και υπευθυνότητα, οδηγεί την Κύπρο μπροστά. Αυτή η πορεία πρέπει να συνεχιστεί. Η Κύπρος δεν μπορεί να γυρίσει πίσω.
Γι αυτό η Κύπρος χρειάζεται ένα ισχυρό Δημοκρατικό Συναγερμό για να στηρίξει την Κυβέρνηση στις δύσκολες μάχες που έρχονται. Που να μπορεί να επιτελέσει ουσιαστικό κοινοβουλευτικό έργο και να προωθήσει αποτελεσματικά την κυβερνητική πολιτική. Χρειαζόμαστε Βουλευτές μάχιμους και ικανούς. Που να μπορούν να αντιμετωπίσουν το μηδενισμό της αντιπολίτευσης και να πείσουν την κοινωνία για την ορθότητα των πολιτικών μας.
Τώρα είναι η ώρα του Δημοκρατικού Συναγερμού! Η ώρα να δικαιώσουμε την 40χρονη ιστορία μας. Στις εκλογές της 22ας Μαΐου 2016, πάμε στις κάλπες για να αποδείξουμε ότι οι πολίτες αυτής της χώρας έχουν πολιτική κρίση και άποψη. Ξεκινάμε το αύριο!
Γράφει: Ξένια Κωνσταντίνου
Πρόεδρος ΓΟΔΗΣΥ
Υποψήφια Βουλευτής Λευκωσίας
