Home Ξένια Κωνσταντίνου Μονόδρομος η επανέναρξη των συνομιλιών. Της Ξένιας Κωνσταντίνου

Μονόδρομος η επανέναρξη των συνομιλιών. Της Ξένιας Κωνσταντίνου

Την ώρα που οι συζητήσεις συνεχίζονται σε έντονο ύφος, σε διάφορα επίπεδα, εντός της κάθε κοινότητας αλλά και αναμεταξύ τους εκείνο το οποίο παραμένει ως βασικό ζητούμενο είναι να βρεθεί η φόρμουλα επανέναρξης των συνομιλιών το συντομότερο.


Γιατί πέρα από τις επιμέρους σοβαρές διαφωνίες που έχουν ανακύψει στα κρίσιμα ζητήματα που αφορούν στην ασφάλεια και τις εγγυήσεις εκείνο το οποίο παραμένει ως γεγονός είναι ότι, Αναστασιάδης και Ακιντζί -μαζί με τις διαπραγματευτικές τους ομάδες- πέτυχαν να καλύψουν πάρα πολλά ουσιαστικά κεφάλαια στο κυπριακό και να καταλήξουν σε σημαντικές συγκλίσεις.

Οι ίδιοι οι Μαυρογιάννης και Ναμί με δημόσιες τους τοποθετήσεις συμφωνούν ότι πλέον το Κυπριακό δε χρειάζεται χρόνο αλλά τρόπο. Ενώ ο ίδιος ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών έχει τοποθετηθεί επίσης δημόσια για το κρίσιμο θέμα των εγγυήσεων κάνοντας σαφές ότι δε θεωρεί ούτε αναγκαία αλλά ούτε και λογική τη συνέχισή τους. Πετύχαμε πάρα πολλά. Τα οποία μπορεί σήμερα να τα καλύπτει το βαρύ κλίμα που υπάρχει μεταξύ των δύο ηγετών και η ευρύτερη ένταση που διέπει τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, εν τούτοις εκείνο που παραμένει στο τραπέζι είναι ένα σχεδόν ολοκληρωμένο σχέδιο επίλυσης του κυπριακού. Αυτή είναι η ουσία και αυτό είναι που πρέπει να κρατάμε ως δεδομένο.

Όμως, στην πολιτική τα πάντα ρεί. Ο παράγοντας χρόνος δεν πρέπει να υποτιμηθεί. Όσο ο χρόνος πέρνα οι συγκλίσεις θα ξεθωριάζουν, νέα άτυπα δεδομένα θα μπαίνουν στο τραπέζι, θα εισαχθούν ιδέες για λύσεις δύο κρατών, συνομοσπονδίας, κλπ. Η κάθε προσπάθεια θα δίνει τη θέση της σε νέες αντεγκλήσεις και η κυπριακή κοινωνία ένθεν και ένθεν της πράσινης γραμμής θα παγιώνει στην αντίληψή της ότι το κυπριακό θα παραμείνει για πάντα ένα άλυτο πρόβλημα.

Γι αυτό η επίσημη επανέναρξη των συνομιλιών δεν πρέπει να καθυστερήσει άλλο. Το «συμφωνούμε ότι διαφωνούμε» δεν είναι αρκετό ούτε εποικοδομητικό. Από τη στιγμή που η μέθοδος της επιδιαιτησίας έχει απορριφθεί δεν απομένει άλλη επιλογή από το να βρουν μόνες τους οι δύο πλευρές διέξοδο από το τέλμα της ακινησίας ή να αναζητήσουν βοήθεια.

Κλείνοντας, θεωρώ ότι η καθαρή νίκη και επανεκλογή του Νίκου Αναστασιάδη για δεύτερη –και τελευταία όπως ο ίδιος τόνισε- θητεία στην προεδρία της Δημοκρατίας σε συνάρτηση με την παρουσία του Μουσταφά Ακιντζί στην ηγεσία των Τουρκοκυπρίων συνθέτουν τις βάσεις για μία τελευταία ιστορική ευκαιρία επίλυσης του κυπριακού. Αν η ευκαιρία αυτή εξανεμιστεί δίχως προηγούμενη σοβαρή και επίπονη προσπάθεια τότε λίγη έως ελάχιστη σημασία θα έχει η κατανομή της ευθύνης. Επειδή το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο και θα είναι εξίσου αρνητικό για την πολιτική κληρονομιά που θα κληροδοτήσουν στις επόμενες γενιές οι ιστορικοί ηγέτες Αναστασιάδης και Ακιντζί.

Γράφει:  Ξένια Κωνσταντίνου