…ο λαϊκισμός κάνει γιορτή!
Η οικονομική κρίση στην Ελλάδα έχει φέρει στην επιφάνεια μια χρόνια παθογένεια της ελληνικής κοινωνίας η οποία, ενίοτε απαντάται και στα καθ’ ημάς. Αναφέρομαι στην συνειδητή καταφυγή σε μύθους και ευσεβοποθισμούς και την παράλληλα συστηματική άρνηση της διαλεκτικής σκέψης και της κριτικής ανάλυσης.
Δυστυχώς, σε πιεστικές περιόδους η πολυδιάστατη προσέγγιση των πραγμάτων, η διεξοδική ανάλυση της κατάσταση, ο γόνιμος δημοκρατικός διάλογος και ο βαθύς προβληματισμός απουσιάζουν από τη δημόσια σφαίρα όπου κυριαρχούν οι υπερ-απλουστεύσεις, οι μονοδιάστατες και ανερμάτιστες αναλύσεις, οι αστικοί μύθοι και οι θεωρίες συνωμοσίας. Ενώ κάθε νηφάλια και τεκμηριωμένη επιχειρηματολογία λοιδορείται και απαξιώνεται, η μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας επιμένει να σκέφτεται με τρόπο απλουστευτικό έως και απλοϊκό, μάλλον οπαδικό ο οποίος πέραν του ότι τρέφει διαρκώς ακραίες συμπεριφορές, πόλωση και δογματισμό, αρκετές φορές καταλήγει να προβάλλει αυτοκτονικές λύσεις ως ηρωικές και γενναίες.
Η συνταγή είναι λίγο πολύ γνωστή. Τα μέσα κατακλύζονται με πηχαίους τίτλους. «ΣΟΚ», «Αποκάλυψη τώρα» και ακολουθούν μυστικές λέσχες, βίντεο που πρέπει να δείτε πριν κατεβούν, αποδείξεις για το τι μας ψεκάζουν, ναοί που αναδύονται, προφητείες και ένα σωρό άλλα.
Όμως όταν ένας λαός εθίζεται σε αυτόν τον τρόπο σκέψης δεν έχει πολλά περιθώρια, ότι μπορεί να υπερβεί τα προβλήματα και την κρίση, στηριζόμενος στις δικές του δυνάμεις αναλαμβάνοντας το βάρος των υπεύθυνων αποφάσεων και την ευθύνη των ενεργειών και επιλογών που πρέπει να γίνουν.
Η πρόσληψης της κρίσης ως μια ξενοκίνητης -κατά το μάλλον ή ήττον συνωμοσίας- στην οποία η “δική μας” εμπλοκή και ευθύνη περιορίζεται στις ιδιοτελείς επιλογές των εθνοπροδοτών και των λοιπών συνεργών των ξένων κέντρων αποφάσεων, υποχρεωτικά περιορίζει σημαντικά τις επιλογές μας όσον αφορά στην αντιμετώπισή της.
Μια από αυτές τις επιλογές- ενίοτε και μοναδική – είναι η επένδυση στο θυμικό του λαού, η υπενθύμιση του ένδοξου του παρελθόντος και η κινητοποίηση των ηρωϊκών του αισθημάτων. Με αυτά και αυτά η Ελλάδα παρ’ ολίγον να βρεθεί εκτός ευρώ με ανυπολόγιστες επιπτώσεις οικονομικές, πολιτικές και πρωτίστως κοινωνικές και ανθρωπιστικές επειδή, η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας θεώρησε ότι μέσα από μια “ηρωϊκή” έξοδο θα κατάφερναν ένα συντριπτικό πλήγμα στη Γερμανία και την Ευρώπη. Ευτυχώς δηλαδή που τους απέτρεψε την υστάτη ο ίδιος ο Υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας όταν εισηγήθηκε ως καλύτερη λύση την προσωρινή έξοδο.
Ο αντίληψη του σημερινού κόσμου δεν μπορεί να θεμελιωθεί σε απλοϊκά – διπολικά σχήματα – όπως η μάχη του καλού με το κακό ή του φωτός με το σκότος. Τα προβλήματα των σύγχρονων κοινωνιών είναι πολυδιάστατα και σύνθετα και η επίλυσή τους προϋποθέτει και απαιτεί επίπονες και επίμονες προσπάθειες, σε διάφορα επίπεδα. Αυτό οφείλουν να κατανοήσουν και να εμπεδώσουν πρώτοι από όλους οι πολιτικοί ταγοί της κοινωνίας. Σε μια κοινωνία όπου αναζητούνται από μηχανής θεοί – βλέπε Ρωσική βοήθεια, άμεση αξιοποίηση φυσικού πλούτου – για να επιλύσουν τα προβλήματα που αυτή αντιμετωπίζει, όσες και όσοι συνεχίζουν να προβληματίζονται και να σκέφτονται, όσες και όσοι υποδεικνύουν τα αυτονόητα επιμένοντας ότι χωρίς σκληρή δουλειά, θυσίες και σκληρές προσπάθειες δεν επιλύονται μείζονα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα τοποθετούνται αργά ή γρήγορα στο περιθώριο. Τον κύριο πρωταγωνιστικό ρόλο δε στην κεντρική πολιτική σκηνή διεκδικούν και καταλαμβάνουν κάθε είδους πλανόδιοι της πολιτικής με τους μανιχαϊστές υμνητές του ένδοξου και ανάδελφου έθνους να έχουν, πάντα σε τέτοιες περιστάσεις, ένα σημαντικό συγκριτικό πλεονέκτημα. Επειδή όταν η λογική πάει περίπατο… ο λαϊκισμός κάνει γιορτή!
Γράφει: Ξένια Κωνσταντίνου
Πρόεδρος ΓΟΔΗΣΥ
