Το να συνδυάζει κανείς θάρρος, αξιοπρέπεια και άποψη στην πολιτική αποτελεί σπάνιο γνώρισμα, καθώς, στις πλείστες τόσες φορές το θάρρος μετατρέπεται σε αμετροέπεια, η αξιοπρέπεια καταπατείται στη συνένοχη σιωπή και η άποψη πλατειάζει αρκετά για να χωρέσει μέσα σχεδόν τα πάντα.
Η Ντοούς Ντεριά στην πρώτη της δημόσια παρέμβαση με την ιδιότητα της «βουλευτού» στην κατεχόμενη Λευκωσία απέδειξε ότι διαθέτει και τα τρία. Όταν την περασμένη εβδομάδα κλήθηκε να ανέβει στο βήμα της ψευδοβουλής για να δώσει τον καθιερωμένο «όρκο» ανέγνωσε κείμενο το οποίο συνέταξε η ίδια και στο οποίο ορκιζόταν να υπερασπιστεί τα ανθρώπινα δικαιώματα δίχως αποκλεισμούς και διακρίσεις.
Ο «όρκος» της Ντεριά όπως δόθηκε γραπτώς στη δημοσιότητα έγραφε,
«Ορκίζομαι στην ανθρώπινη μου τιμή ότι θα εργαστώ για τον οποιοδήποτε ζει στην Κύπρο με στόχο να μη θυματοποιηθεί εξαιτίας της γλώσσας, της θρησκείας, της φυλής, του τόπου γέννησης, της κοινωνικής τάξης, της ηλικίας, της φυσικής ικανότητας, του φύλου ή του σεξουαλικού προσανατολισμού, ότι θα προσπαθήσω για τη δημιουργία ενός περιβάλλοντος δικαιοσύνης και ισότητας όπου η εργασία δε θα γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης, ότι θα επιδιώξω την αντικατάσταση της κουλτούρας της σύγκρουσης και της βίας με τη θεμελίωση των αξιών της ειρήνης και της συναίνεσης, ότι θα μείνω αφοσιωμένη στις αξίες του κράτους δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών, ότι δε θα παραιτηθώ από το όραμα της εγκαθίδρυσης μιας ομοσπονδιακής Κύπρου».
Οι συνάδελφοί της στην παράνομη βουλή ακούγοντας την να διαβάζει τα πιο πάνω σκανδαλιστικά -για τους ίδιους πάντοτε λόγια – αντέδρασαν έντονα. Αρκετοί εγκατέλειψαν την αίθουσα, ενώ ορισμένοι άλλοι -περισσότερο μάγκες- κινήθηκαν απειλητικά προς το μέρος της και άρχισαν να την προπηλακίζουν με φωνές και χειρονομίες. Προκλήθηκε πανικός και η «ορκωμοσία» διακόπηκε.
Η «τάξη» επανήλθε όταν η Ντεριά διάβασε τον κοινό «όρκο» και η διαδικασία συνεχίστηκε κανονικά. Αυτός είναι και ένας από τους βασικούς λόγους που με κάνει να πιστεύω ότι αυτό που ενόχλησε περισσότερο την πολιτική νομενκλατούρα στα κατεχόμενα από την πράξη της Ντεριά είναι, ότι έθεσε σε κίνδυνο την επίπλαστη εικόνα του ψευδοκράτους. Ότι δηλαδή, χάλασε τη σοβαροφάνεια των «θεσμών» τους. Παγιδευμένοι καθώς είναι μέσα σε ένα εξαρτημένο και μη αναγνωρισμένο κράτος, τους είναι εξαιρετικά δύσκολο να αντιληφθούν ότι η Ντεριά με τη πολιτική κουλτούρα και τις θέσεις της αποτελεί ουσιαστικά ότι καλύτερο και πιο σύγχρονο έχουν να επιδείξουν.
Το δυστύχημα είναι που η Ντεριά μια νέα τουρκοκύπρια πολιτικός έτοιμη να ορκιστεί «για λόγους συνείδησης» όπως ανέφερε η ίδια, στην ανθρώπινη της τιμή ότι θα παλέψει για τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ειρήνη και τις αρχές δικαίου, βρίσκεται παγιδευμένη σε μια ψευδοβουλή, έως ότου τουλάχιστον, γίνει πράξη το όραμά της για την εγκαθίδρυση μιας ομοσπονδιακής Κύπρου.
Το βέβαιο πάντως είναι ότι πολιτικούς όπως την Ντεριά τους έχουμε ανάγκη και στις δύο κοινότητες. Πολλές φορές διαβάζοντας και παρακολουθώντας την πολιτική ζωή του τόπου διαπιστώνω ότι έχουμε περισσότερους «μάγκες» έτοιμους να προπηλακίσουν οτιδήποτε χαλά τη σούπα του λαϊκισμού και του εθνικισμού τους παρά Ντεριές έτοιμες να μιλήσουν με αξιοπρέπεια, θάρρος και ξεκάθαρη θέση.
Αν για παράδειγμα σε ένα ακραίο και φανταστικό σενάριο κλείσω τα μάτια και φανταστώ ένα ανάλογο γεγονός στη δική μας νόμιμη και αναγνωρισμένη Βουλή, είμαι σχεδόν βέβαιη ότι η ε/κ Ντεριά θα συναντούσε παρόμοιες αντιδράσεις. Ειδικά η αναφορά και μόνο στην εγκαθίδρυση μιας ομοσπονδιακής Κύπρου υποθέτω ότι θα πυροδοτούσε έντονες αντιδράσεις, ανακοινώσεις κομμάτων, αναφορές στον Αρχ. Μακάριο, αντεγκλήσεις, παρέμβαση του νυν Αρχιεπισκόπου και ούτω καθεξής. Ίσως μάλιστα να βρίσκονταν και ορισμένοι που να εξάπτονταν από θύμο μόνο και μόνο από την ανάγνωση των αρχών της μη διάκρισης…
Γι αυτό επιμένω. Μπράβο Ντεριά!
Γράφει: Ξένια Κωνσταντίνου
