Ο πολύ βαρύς αγαπητός κύριος Θεμιστοκλέους τα πήρε στο κρανίο όταν η κυρία Ειρήνη Χαραλαμπίδου μοιράστηκε διαδικτυακά άρθρο του Γ. Καλλινίκου συνοδευόμενο με δικό της σχόλιο για τον ανδρισμό που πρέπει να «μετριέται στην ψυχή» όπως η ίδια έγραψε. Το άρθρο κοσμούσε μία παλαιότερη φωτογραφία των δύο η οποία μεταφέρθηκε αυτόματα στο προφίλ της κυρίας Χαραλαμπίδου.
Ο κ. Θεμιστοκλέους ο οποίος ως γνωστό δε χρειάζεται και πολλά για να τα πάρει στο κρανίο, θεώρησε ότι θίχτηκε ο ανδρισμός του και της αφιέρωσε την «οφειλόμενη» κατά τον ίδιο απάντηση. Η οποία κατέληγε χαρακτηρίζοντας ως πλέον αρμόδια για να επιμετρά τον σωματικό ανδρισμό την κα Χαραλαμπίδου, σε αντιδιαστολή με τον ίδιο που δήλωνε παντελώς αναρμόδιος για το θέμα.
Μια αναφορά απαράδεκτη, χυδαία και προσβλητική όχι μόνο έναντι της κυρίας Χαραλαμπίδου που ήταν η άμεση αποδέκτης της, αλλά, έναντι κάθε πολίτη αυτής της χώρας που θεωρεί ότι τέτοιου είδους προσβολές δεν έχουν καμιά θέση στον δημόσιο διάλογο. O κ. Θεμιστοκλέους προσέβαλλε με εκείνη την απαίσια δήλωση τον εαυτό του, την παράταξη του και το θεσμό που εκπροσωπεί. Αν δεν το κατάλαβε ο ίδιος και οι θαυμαστές/τριες του είναι θλιβερό, αλλά δεν είναι της παρούσης.
Μέσα σε λίγες ώρες μετά από την ανάρτηση Θεμιστοκλέους προκλήθηκε έντονη δημόσια συζήτηση. Στον Δημοκρατικό Συναγερμό, ο Πρόεδρος της παράταξης άναψε το πράσινο φως από νωρίς το πρωί για να εκδοθεί ανακοίνωση που να καταδικάζει και να διαχωρίζει τη θέση του κόμματος από την τοποθέτηση του βουλευτή του, παρόλο που, δεν είναι καθόλου συνηθισμένη πολιτική πρακτική να εκδίδονται δελτία τύπου για σχόλια στελεχών σε κοινωνικά δίκτυα. Το συγκεκριμένο ωστόσο κρίθηκε ως πολύ σοβαρό για να μείνει ασχολίαστο.
Η ανακοίνωση μεταξύ άλλων έγραφε, «Σε καμία περίπτωση, δεν υιοθετούμε τοποθετήσεις που διατυπώνονται με τρόπο που εκφεύγει του πολιτικού πολιτισμού και των θεσμίων που πρέπει να κυριαρχούν στο πλαίσιο της δημοκρατικής έκφρασης απόψεων. Η προσήλωση μας στα ανθρώπινα δικαιώματα και τις επιλογές του καθενός είναι δεδομένη. Σε αυτό το πλαίσιο αρχών, δεν μπορούμε να δεχτούμε προσβλητικές εκφράσεις και φραστικές επιθέσεις κοινωνικής μισαλλοδοξίας με σεξιστικούς υπαινιγμούς, όποια και αν ήταν η πρόκληση.».
Από την πρώτη στιγμή, η προσωπική μου θέση ήταν ότι α) συγκεκριμένη ανακοίνωση έπρεπε να εκδοθεί κεντρικά -και όχι από τη ΓΟΔΗΣΥ όπως αργότερα ισχυριστήκαν κάποιοι- και β) το ύφος και ο τόνος της ανακοίνωσης ήταν ο κατάλληλος. Οι μόνες παραλείψεις που κριτικά και εκ των υστέρων διαπιστώνω, θα ήταν ενδεχομένως μία ονομαστική αναφορά -καθαρά για λόγους αυστηρότητας- (παρόλο που εξυπονοείτο) καθώς, και μία δημόσια απολογία έναντι όσων έθιξε ο βουλευτής με το σχόλιο του.
Διαφωνώ με τη θέση που διατυπώθηκε από πολλούς ότι το περιστατικό αφορούσε μία δημόσια αντιπαράθεση μεταξύ άντρα – γυναίκας και ότι έπρεπε εμείς (ως γυναίκες) να προστρέξουμε να υπερασπιστούμε το φύλο μας. Θεωρώ ότι η αντιπαράθεση αφορούσε από τη μια όσους και όσες, άντρες και γυναίκες υποστήριξαν με θέρμη το σεξιστικό σχόλιο, ύφος και τόνο του κ. Θεμιστοκλέους και, από την άλλη, όλες και όλους όσοι καταδικάζουν τέτοιου είδους προσεγγίσεις.
Προφανώς όμως για μία μεγάλη μερίδα επικριτών λειτουργούν και με άλλα κριτήρια. Γιατί δε μπορώ να εξηγήσω διαφορετικά πως τόσοι πολλοί έκριναν ότι η καλύτερη απάντηση στον σεξισμό του κ. Θεμιστοκλέους ήταν η καταφυγή σε ανάλογα σεξιστικά σχόλια για τον ίδιο. Μέσα σε μερικές ώρες το διαδίκτυο γέμισε με ειρωνικές έως και υβριστικές αναφορές για την εμφάνισή του, για τη σεξουαλικότητά του, για τις σωματικές του επιδόσεις του κλπ.
Αν το άξιζε; Κάποιοι θα πουν και με το παραπάνω. Αλλά πότε ακριβώς σταματά όλος αυτός ο σεξισμός και ρατσισμός στην πολιτική ζωή και στον δημόσιο διάλογο; Σε ποιες περιπτώσεις δικαιολογείται και πότε καταδικάζεται; Ο προσωπικός επιμετρητής της δημοκρατίας και του πολιτισμού του καθενός που σταματά; Στο κόμμα του; Στο φύλο του; Στους φίλους του;
Όσο κρίνονται τα πρόσωπα αντί οι πολιτικές που τα πρόσωπα εκφράζουν, τα προχθεσινό περιστατικό θα είναι ένα από τα πολλά. Ορισμένα πολιτικά στελέχη έμαθαν να «τρέφονται» πολιτικά μόνο μέσα από τους υψηλούς τόνους της έντονης αντιπαράθεσης. Δε λέω στην πολιτική είμαστε, όχι στο κατηχητικό, αλλά, όταν τρώγεσαι κάθε μέρα με τα ρούχα σου, δε θες και πολύ για να πατήσεις την μπανανόφλουδα του ρατσισμού, όπως καλή ώρα την έπαθε ο κ. Θεμιστοκλέους.
Σε κάθε περίπτωση, η ποιότητα στον διάλογο θα ισχύσει όταν και οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι και ο κόσμος εκπαιδευτούν αντί να σχολιάζουν την εξωτερική εμφάνιση ή τις προσωπικές επιλογές του καθενός και της καθεμιάς να σχολιάζουν και να επικροτούν ή να κατακρίνουν τις πολιτικές θέσεις και απόψεις.
Γράφει: Ξένια Κωνσταντίνου
Πρόεδρος ΓΟΔΗΣΥ
